گسسته 2 ناکامل

این چیزی است که او بیشترین مشکل را با آن دارد. طرز نگاه شان به او. آن صورت های وحشت زده و ملتمس که همیشه تا آخرین لحظه امیدوار هستند، انگار ممکن است نظرش تغییر کند. آن چشم ها در رویاهایش آزارش می دهند. آن ها پنجره روح هستند، مگر نه؟ اما در آن روزهای اول به عنوان دزد اعضا، وقتی در آینه به چشم هایش نگاه می کرد، چیزی که در چشمان آن ها می دید را در چشمان خود ندیده بود. “پنجره های” او مثل آن ها احساسات را نشان نمی دادند و هرچه بیشتر به چشمان بی روح خود نگاه می کرد، بیشتر حسودی اش می شد…